Zwolle – Zwollenaar At Voorhorst ziet met het recente DNA-onderzoek van Rudolf Hess de conclusies uit zijn e-book: Dubbelhangers Ontmaskerd (2011) bevestigd. Voorhorst concludeerde met zijn unieke methode om lichaamskenmerken te bestuderen aan de hand van foto- en filmmateriaal, dat er geen dubbelganger was.
Rudolf Hess, de plaatsvervanger van Hitler vloog in mei 1941 naar Engeland met vredesvoorstellen maar werd daar gevangengezet en later in Neurenberg berecht. Hess kreeg levenslang en zat zijn eenzame straf uit in de gevangenis van Spandau (Berlijn). Onder verdachte omstandigheden werd hij in 1987 op 93-jarige leeftijd in een tuinhuisje van de gevangenis aangetroffen na een poging tot moord of zelfmoord. Reanimatie mocht niet meer baten en onderweg naar het ziekenhuis overleed hij in een ambulance.
Lag op die brancard het lichaam van Rudolf Hess of dat van een dubbelganger? Die kwestie heeft de gemoederen tientallen jaren beziggehouden, en met reden. De arts Hugh Thomas had immers Gevangene nummer 7 uit Spandau onderzocht en geconstateerd dat die niet de gedocumenteerde littekens op zijn romp had die de échte Rudolf Hess in de Eerste Wereldoorlog had opgelopen. Daarvoor werd hij immers opgenomen en verpleegd in een lazaret. Thomas schreef over zijn belevenissen met Hess een boek, maar zijn conclusie dat Gevangene nummer 7 een dubbelganger was werd door de familie van Hess niet gedeeld.
Om klaarheid te brengen in deze zaak bedacht Voorhorst een methode om de identiteit van personen te verifiëren door het vergelijken van lichaamskenmerken en bewegingen die voor ieder mens uniek zijn. Hij liet zijn werkwijze in een notariële akte vastleggen en begon zijn onderzoek. Nieuw onderzoek, zonder van te voren te weten welk foto- en filmmateriaal er beschikbaar is, werd een lange weg van archieven doorzoeken en bronnen raadplegen. Na 6 jaar was het dan zover en kon hij zijn e-book publiceren. ‘Ik kende de man inmiddels zo goed – zowel van binnen als van buiten – beter zelfs dan mijn beste vrienden’, grapt de Zwollenaar die blij is dat aan een lange periode van onderzoek naar ‘een van de laatste mysteries van WO2’ een einde kwam.
‘Mijn werkwijze was omslachtig’ vertelt Voorhorst, ‘dat kon ook niet anders want er was geen DNA-materiaal, geen vingerafdrukken of betrouwbare gebitskenmerken; ik was dus aangewezen op de biometrie.’
‘Tot mijn grote verbazing echter bleek uit recent onderzoek (januari 2019) dat er toch een bloedstaal van Rudolf Hess bewaard gebleven is én dat er een familielid uit de manlijke lijn bereid was DNA-materiaal af te staan’. Vervolgens is het onderzoek naar ‘de dubbelganger’ wel heel erg gemakkelijk geworden. ‘Ze namen de binnenbocht’, zegt Voorhorst die van zijn langdurige zoektocht naar opheldering van de zaak Hess geen moment spijt heeft, ‘het bracht me op plaatsen in Duitsland waar ik anders nooit gekomen was en las archiefmateriaal dat veel van de intieme persoonlijkheid van de gevangene prijsgaf.’
Het Oostenrijkse onderzoek vermeldt het e-book in de literatuurlijst en men komt jaren later vrijwel letterlijk met dezelfde conclusie: ‘De samenzweringstheorie die claimt dat Gevangene nummer 7 een bedrieger was is uiterst onwaarschijnlijk en daarom ontkracht.’
Is dit DNA-bewijs afdoende voor complotdenkers? ‘Voor veel van hen wel’ zegt Voorhorst, ‘de eigenschap van een complotdenker is echter dat officiële verklaringen en geheimzinnig onderzoek niet als bewijsmateriaal worden aanvaard.’ Ook dit onderzoek doet weer een klein beetje geheimzinnig door niet te willen verklaren welk familielid bereid was DNA-onderzoek af te staan. Zo blijf je complotdenkers voer geven voor discussie. Maar juist de combinatie van biometrie met het DNA-bewijs sluit uit dat er van een bedrieger sprake was. Het is nu 100% zeker dat de namen : ‘de Egyptenaar’, ‘knappe Rudi’, ‘das Fraulein’, ‘Hesserl’, ‘Tomo’, ‘Alfred Horn’, ‘Jonathan’, ‘J’, ‘gevangene 125’, ‘Gevangene 7’, en ‘der Große’, alle toebehoren aan Rudolf Walter Richard Hess, de plaatsvervanger van de Führer.
