Zwolle – Omdat de operatiekamers in Isala Meppel vanwege de coronacrisis dichtgingen, verhuisde de traumageriatrie – oftewel ouderen met een gebroken heup – naar het Behandelcentrum (BHC) in Zwolle. Een team, waaronder verpleegkunde Coby Veenstra, verhuisde mee.
“En daar heb ik nog geen moment spijt van gehad”, zegt Coby resoluut. “Toen wij hoorden dat de traumageriatrie tijdelijk naar Zwolle zou gaan, vroeg men wie mee wilde naar Zwolle om daar de patiënten te verplegen. Met een clubje van tien collega’s zijn wij richting Zwolle gegaan.”
“Organisatorisch moesten wij aardig wat regelen, omdat in het BHC normaal andere patiënten worden verpleegd. Zo waren hier geen tilliften, antidecubitus-matrassen en geen heup-stoelen. Die spullen zijn allemaal in Meppel in een vrachtwagen gedaan en vervolgens hiernaar toegebracht.”
“Ook de juiste medicatie ontbrak en de medewerkers van het lab en de brancardiers kregen er een afdeling bij”, zegt verpleegkundig specialist ouderengeneeskunde en verpleegkundig onderzoeker Marian Winters. “Om ouderen die aan hun heup zijn geopereerd, goede zorg te kunnen verlenen, moest de setting ‘dagverpleging’ naar een volwaardige geriatrische verpleegafdeling omgetoverd worden. Maar alles werd heel snel geregeld, zodat de afdeling hier nu goed draait.”
Handig in het Behandelcentrum is dat de operatiekamers om de hoek zijn. Coby: “Alleen in het weekend brengen wij patiënten naar de operatiekamers in de kliniek. Maar door de week kunnen mensen gewoon hier geopereerd worden. En wat ik ook fijn vind, is dat wij nu eigenlijk alleen de zorg hebben voor mensen die hun heup hebben gebroken. Ook voor de patiënten is dat fijn. Het geeft rust. En dat zou ik straks in Meppel ook wel willen. Een afdeling met alleen trauma geriatrische patiënten. Ook al is het een wat zwaardere patiëntencategorie omdat ze nog weinig zelf kunnen.”
Traumageriatrie is niet iets dat je kunt plannen. Marian: “Het gaat altijd in golven. Soms ligt er bijna niemand op de afdeling, op een ander moment juist weer meer. Toch lijkt het dat wij tijdens de coronacrisis minder ouderen zien met een gebroken heup. Vallen en je heup breken is een signaal van kwetsbaarheid. Die kwetsbaarheid kan ervoor gezorgd hebben dat ouderen het coronavirus hebben kregen. Ook zijn er ouderen die nu minder naar buiten gaan en minder bewegen, daardoor zijn er waarschijnlijk ook minder gebroken heupen. Wij verwachten dat wanneer het straks allemaal weer wat normaler wordt, er toch meer ouderen naar ziekenhuis komen met een gebroken heup. Als je wekenlang niet veel beweegt, doet dat wat met je spierkracht en balans.”
Na de operatie gaan ouderen naar huis of zij gaan revalideren in een verpleeghuis. Coby: “Ik heb al een paar keer meegemaakt dat kinderen hun vader of moeder in huis nemen, omdat ze nu meer tijd hebben vanwege thuiswerken of werk dat helemaal is weggevallen. Door dit te doen, voorkom je dat je elkaar een lange tijd niet kunt bezoeken. Laatst vroeg een man of wij zijn vrouw nog een nachtje langer wilden laten blijven. Zij woonde namelijk in een verpleeghuis en daar mag meneer haar nu niet opzoeken. In het ziekenhuis kan wel een persoon per keer op bezoek komen. Hij bleef hier ook slapen bij haar (rooming-in) om zo onrust bij haar te verminderen of te voorkomen. Als ze weer terugging, kon hij haar niet meer zien. Dat vond ik zo erg om te horen.”
Het is nog niet bekend hoe lang traumageriatrie in Zwolle blijft. De bedoeling is dat de zorg voor ouderen met een gebroken heup straks ook weer plaatsvindt in Isala Meppel.
Bron: Isala
