Bij het horen of lezen van die naam zal ongetwijfeld een aantal mensen denken aan de gemeente Westerveld, waartoe 26 dorpskernen behoren. Om er paar van te noemen: Diever, Dwingeloo, Havelte, Vledder en Frederiksoord. Of er wordt aan het eerste crematorium van Nederland gedacht. Gebouwd in 1913 en te vinden in Driehuis, onderdeel van de gemeente Velsen in Noord-Holland.
De huidige Zwollenaar zal wellicht denken aan het Westerveldse Bos. Het wandel- en recreatiegebied ten noorden van Zwolle. Ooit heeft daar in de buurt het kasteel Westerveld gestaan. Zoals omschreven staat: binnendijks aan het Zwarte Water, nabij de Langenholterdijk. Het schijnt gebouwd te zijn in de 17e eeuw. In historische papieren wordt het jaartal 1603 genoemd als start van de bouw. Nog geen eeuw later was het eigenlijk alweer rijp voor de sloop.
Er is nu niets meer van terug te vinden. Zij het dat er op een paar delen van de oude fundamenten nog een boerderij is gebouwd. Maar om dat te zien moet er dus gegraven worden.
Zou men trouwens gaan graven in het Westerveldse Bos, is de kans groot dat er zaken naar boven komen uit een jonger verleden. Want het Westerveldse Bos is geplant bovenop de vroegere vuilnisbelt van Zwolle. De Kolksteeg, achterin de Aa-landen was er de toegangsweg van.
Toen ik in 1971 in Holtenbroek ging wonen, zagen we er regelmatig dikke rookwolken vandaan komen want alles, maar dan ook alles, werd er door de vuilniswagens gelost. Door zelfontbranding, chemische reacties en andere oorzaken ontstond vaak een vuurtje. Er liepen zelfs, je kunt het je anno 2024 haast niet meer voorstellen, varkens rond die leefden van de voedselresten die er ook gedumpt werden.
Toen de gemeente Zwolle contracten afsloot met bedrijven als de VAM in Wijster werd die vuilnisbelt overbodig en is een en ander afgedekt met een dikke laag grond, waarop dan weer het nodige is aangeplant. En nu ligt daar dat Westerveldse Bos.
De keren dat ik er fiets of wandel, moet ik er steeds aan denken dat een paar meter onder me veel uit het verleden ligt te vergaan. Van oude bedden, wasmachines, serviesgoed, schoenen, afdruiprekken tot fietswielen en overbodig geworden gereedschap.
Of die vorm van vuil-wegwerking een goede is geweest? Moedertje aarde heeft ons ooit voor alles de grondstoffen geleverd. Maar ze zal er misschien nu wel buikpijn van hebben.
