Wie kent het niet, het boeken van een vakantie met alles erop en eraan. Geheel verzorgd door … en dan komt de naam van een reisorganisatie. De ultieme vorm daarvan schijnt een vakantie met ‘onbeperkt eten en drinken’ te zijn.
Soms denk ik dat de gemiddelde Nederlandse belastingbetaler dat ook denkt van onze overheid. Dat we, omdat we belasting betalen, ook overal recht op hebben.
Zijn er financiële zorgen, eigen schuld of niet, wordt er op de bijstand gerekend. Is er een natuurramp, de overheid moet de ontstane kosten vergoeden. Is er een pandemie, de overheid had ons allereerst wel eens eerder dan wel beter kunnen waarschuwen en natuurlijk moet zij daarna regelen dat we weer heel snel door kunnen met het gewone leven.
Alsof dingen die ongemakkelijk zijn, niet bij het gewone leven horen. Daar moest ik aan denken toen ik op zaterdagmorgen op 1Zwolle las dat er een fietsvlonder geplaatst is aan de Thomas a Kempisstraat. En wel in overleg met de bewoners.
Want zo wordt gemeld “Het is een drukke weg waardoor de leefbaarheid onder druk staat. Er is gekozen voor een fietsvlonder, omdat er geen ruimte is in de gang van de woningen en een deel van de straat geen achterom heeft.”
Allereerst, ik heb het wel vaker opgemerkt, toen men het huis betrok waren de nadelen daarvan toch bekend? Die heeft men toch geaccepteerd? Zoek dan de oplossing niet bij de overheid, lijkt me.
Maar als men in de buurten met huizen zonder ruimte in de gang en geen achterom, deze mogelijkheid ontdekt, krijgen we op vele plekken een fietsvlonder. Want als het algemeen belang opzij wordt geschoven – waar parkeerplaatsen naar mijn idee onder vallen – voor ‘bewonersgemak’ kan in elke straat die voldoet aan die twee eisen, wel een vlonder worden neergelegd.
Realiseert men zich wel dat die fietsenstallers hun rijwielen daar in theorie 24 uur per dag kunnen laten staan en dat ze heel vaak de auto pakken, die wellicht iets verderop in een parkeervak staat?
Ik zal vast weer versleten worden als mopperaar, maar ik herinner me maar al te goed hoe groot het aantal gestalde fietsen aan de Ooster- en Westerlaan was dat, er simpel gezegd, gewoon stond weg te roesten.
