Na de heftige waterschade als gevolg van de hevige regenval is het Sinterklaasmuseum in Zwolle gelukkig heropend. Assendorp blijkt extra last te hebben van een teveel aan regenwater. En juist daar is dat museum gevestigd, in de kelder onder de winkel van Meinesz & Bennesz aan de Assendorperstraat 82.
Het hele jaar door is er wel aandacht voor dit museum, maar aan het eind van het jaar, begrijpelijk, meer dan normaal. Een van de eigenaren van genoemde winkel is Meine Boonstra, ook wel bekend als Zwolles belangrijkste hulpsinterklaas.
Ook ik mocht in de loop der jaren vaak de rol van hulpsinterklaas vervullen. ’t Zal vooral aan mijn lengte en donker klinkende stem hebben gelegen dat ik ervoor gevraagd werd. Ik heb er trouwens nooit spijt van gehad, ’t is elke keer weer leuk de reacties van kinderen op jouw verschijning mee te maken.
In de jaren zeventig zou ik Sinterklaas zijn in Holtenbroek. Dus in de beginjaren van die wijk, waar in een houten noodgebouw, met de mooie naam Lunetten, allerlei activiteiten werden georganiseerd. Echter, bij mijn aankomst bleek er al een sinterklaas in het gebouw aanwezig te zijn, zij het voor een andere doelgroep. Om ‘geloofs-technische redenen’ werd bij voortduring een van de twee heiligen op het toilet verstopt.
In het centrum van Wezep was ik met eenzelfde opdracht in functie. Daar had men zich vergist met het organiseren van de juiste bisschopskleding. De mijter paste me wel, maar met de rest van de kleding was geen schimmel te berijden. Het probleem is toen opgelost door Zwarte Piet op het paard te zetten en de goedheiligman lopend door het dorp te laten gaan.
Na een soortgelijke sessie kwam ik, nog in vol ornaat, op de thuisbasis, toen me gevraagd werd om ‘aan de overkant van de straat’ nog even een bezoekje te brengen. ’t Was zaterdagmiddag en daar zat een huiskamer vol kindertjes die naar de jeugdtelevisie keken.
Toen een van de jongetjes, ik kende hem als een behoorlijke belhamel, hoorde dat ik werd aangekondigd met woorden als “Dag Sinterklaas, wat leuk dat u er bent!”, schoot hij als een pijl uit de boog langs me heen, zei bij de deur nog: “Even thuis zeggen dat ik hier ben!” en weg was ‘ie.
Soms wil ik ook wel eens ergens eerder weg dan verwacht. Misschien kan ik dat jochie dan wel citeren.
