Wie kent ze niet, die gele Post-it-briefjes. Lekker makkelijk voor kleine notities en er zit een plakrandje aan, dus in één beweging zitten ze, bijvoorbeeld, op een keukenkastje. Ik koop ze, juist omdat ze zo makkelijk zijn, in het groot.
Vanmorgen moest ik zo’n groter pakje in gebruik nemen. Daar zit een soort van krimpfolie omheen dat je er met blote handen niet afkrijgt. Dus op zoek naar iets scherps. Heb je het eraf, blijkt elk pakje weer verpakt te zijn in hetzelfde spul.
Ik moest aan het verhaal denken van de man die een schaar kocht, echter die zat in een blisterverpakking die alleen met een schaar te openen valt. Dat een schaar zo verpakt in een winkel hangt, valt te begrijpen, maar kan het niet een tandje minder? Want voor zowel krimpfolie als een blisterverpakking is aardolie de grondstof.
Zo vraag ik me ook af waarom medicijnen zo uitzonderlijk goed verpakt moeten worden. Ik prijs me gelukkig dat ik medicijnen kan gebruiken, maar verwonder me hoe verschillend ze verpakt zijn.
Ik krijg medicatie voor 90 dagen, dat schijnt een maximale periode te zijn. Er zijn medicijnen waarvan er 90 stuks in een potje zitten. Maar er zijn er ook die per 7 of 10 stuks in een strip zitten en dan weer in een overdoosje van 28 of 30 stuks. En in elk doosje ook nog eens een uitgebreide bijsluiter en op elk doosje een, er door de apotheek opgeplakt, etiket. Van sommige medicijnen, keer op keer, jaar in jaar uit.
De overheid klaagt over de alsmaar stijgende kosten van de gezondheidszorg. Zeg nou niet dat medicijnen niet de grootste kostenpost van die zorg zijn. Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd.
Nu ik het er toch over heb, ik vermoed dat het apothekerswereldje hun klanten niet als zodanig ziet maar als patiënten. Er wordt veel zonder overleg met de klant besloten. Vooraf, bijvoorbeeld in een mailtje, melden dat van medicijnmerk wordt gewisseld, is mij nog nooit overkomen. Dat een zorgverzekeraar betaalt, mag geen reden zijn om degene die de zorgverzekeraar betaalt, de klant dus, te negeren.
Maar misschien denk ik fout, ben ik te vaak onvriendelijk en moet ik, als ik weer naar de apotheek ga, bij mijn voordeur een post-it hangen met de tekst: “Blijf kalm en rustig, neem desnoods even een pilletje!”
