“Zwolle viert feest, mijn vader dood en ik in de cel.” Die woorden van Guusje Wolters galmden drie jaar geleden door de rechtszaal. Twee jaar na de dood van zijn vader, Henk Wolters (52), stond de zoon van het slachtoffer oog in oog met de man die hij verantwoordelijk hield voor de moordaanslag: Michel B., beter bekend als De Gier. De rechtbank sprak B. destijds vrij van moord. Woensdag wees het gerechtshof hem in hoger beroep alsnog aan als de moordenaar. Hoe kan het dat dezelfde zaak, met grotendeels hetzelfde bewijs, drie jaar later toch leidde tot een veroordeling wegens moord en een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 24 jaar?

De moord op Henk Wolters gebeurde op oudejaarsavond 2019, in een stad die was gehuld in dichte mist. Rond 20.15 uur parkeerde Wolters zijn auto aan de Buitengasthuisstraat, vlak bij zijn woning. Even later volgden korte salvo’s van schoten, maar die gingen verloren in het geknal van vuurwerk dat overal door de wijk echode. Eenzaam liet hij het leven op de stoep, op slechts een steenworp afstand van zijn huis.

61 patroonhulzen
Pas rond 21.40 uur kwam de melding binnen bij de politie, toen voorbijgangers het levenloze lichaam van Wolters ontdekten. Agenten die even later arriveerden troffen een chaotisch tafereel aan. Verspreid op straat en trottoir lagen 61 hulzen, 9 patronen en 2 vervormde kogels, afkomstig van een automatisch vuurwapen.

Tussen de hulzen lag ook het lichaam van Henk Wolters. Hulpdiensten probeerden hem nog te reanimeren, maar dat mocht niet baten. Een deel van de kogels zat in gevels en auto’s aan de overkant. Uit sectie bleek later dat Wolters meerdere keren in borst en buik was geraakt; dertien schoten gingen dwars door zijn lichaam heen.

Door de mist was er geen hand voor ogen te zien en dat zorgde er ook voor dat de zoon van het slachtoffer die avond zelf werd aangehouden. Guusje kreeg een telefoontje dat er iemand was neergestoken en haastte zich naar de straat waar zijn vader woonde.

Geen direct bewijs
“Het was heel erg mistig en ik ben er snel heen gereden,” vertelde hij later in de rechtbank. “Door de mist zag ik de afzetlinten niet en reed ik er dwars doorheen. Opeens keek ik in vijftien lopen van pistolen van agenten.” Hij moest op de grond, werd geblinddoekt en afgevoerd. “Ik werd in een cel gezet en hoorde daar pas dat het mijn vader was.”

De emoties liepen hoog op toen Guusje zijn verhaal voorlas in de rechtszaal. “Eindelijk zitten we hier na twee jaar. Wat denk je, Mies, met alles wat je op je geweten hebt?” riep hij toen richting Michel B. Toch kwam er geen veroordeling. De rechtbank sprak B. vrij omdat er te veel twijfel was. Niemand had hem zien schieten, er was geen direct bewijs, en de mistige omstandigheden maakten elke reconstructie onzeker.

De Glock waarmee Wolters werd doodgeschoten was ruim een half jaar later wel gevonden in een van de ingegraven tonnen van een wapenopslag in Zwolle-Zuid, en daarop zat zijn dna. Maar de rechters vonden dat niet genoeg. “Het bezit van het wapen betekent nog niet dat hij het gebruikte,” aldus de rechtbank. Michel B. werd vrijgesproken van de moord op Henk Wolters, maar wel veroordeeld tot een celstraf van 6 jaar voor het ondergrondse wapenarsenaal en witwassen.

Drie jaar later komt het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden tot een totaal ander oordeel. Volgens het hof is Michel B. wel degelijk de man die Wolters doodschoot, en daarvoor krijgt hij 24 jaar cel.

Nieuw forensisch onderzoek
Wat veranderde? Nieuw forensisch onderzoek leverde een sluitende keten van bewijs op. Belgische en Nederlandse experts concludeerden onafhankelijk van elkaar dat de hulzen op de plaats delict alleen met de Glock van B. kunnen zijn afgevuurd. Dat de loop later werd vervangen, doet daar niets aan af: andere onderdelen vertonen unieke overeenkomsten met de hulzen.

Belangrijker nog: op de trekker en de ruwe delen van het wapen werd dna van Michel B. gevonden, en op de plastic verpakking zaten zijn vingerafdrukken. Volgens het hof zijn dit zogeheten dadersporen: plekken die een schutter aanraakt bij het afvuren. Het dna kan dus niet afkomstig zijn van het “poetsen van wapens”, zoals B. zelf beweerde.

Michel B. bleef volhouden dat hij een wapenliefhebber is. “Zet me in een wapenwinkel en ik kan me twee dagen vermaken,” zei hij in 2022. Volgens hem verklaarde dat waarom zijn dna overal opdook. Het hof gelooft dat niet. Ook zijn telefoongebruik werkte tegen hem. Op het moment van de moord bleef zijn toestel thuis liggen. Kort voor zijn aanhouding verdween het spoorloos. Volgens het hof was dat een bewuste poging om zijn sporen te wissen.

Beschieting was gepland
Volgens het hof heeft Michel B. Henk Wolters bij zijn woning opgewacht en hem van dichtbij beschoten. Wolters probeerde nog te vluchten, maar zakte even verderop in elkaar. Hij werd geraakt door tientallen kogels. “De beschieting was gepland,” aldus het hof. “Het handelen van verdachte was geen opwelling, maar het resultaat van een weloverwogen besluit.”

Waar de rechtbank in 2022 nog te veel twijfel zag, ziet het hof nu een sluitende keten van forensisch bewijs en gedragingen die alleen naar één man wijzen. De vrijspraak is van tafel: Michel B. (49) is schuldig aan moord met voorbedachte raad en krijgt 24 jaar gevangenisstraf, met aftrek van het voorarrest in deze zaak.

De beelden hieronder zijn opgenomen kort na de moord op Henk Wolters, in de mistige oudejaarsnacht van 2019.