Brons voor Linda Mulder bij NK Boccia

 

De sport boccia heeft zijn bestaan te danken aan de ontdekking van stenen ballen. Deze stenen ballen werden voor het eerst in een graf van een farao ontdekt, dat dateerde van ongeveer 6.000 tot 7.000 voor Christus. Deze ballen hebben toen een ontwikkeling meegemaakt waaruit nauw aan elkaar verwante mikspelen zijn ontstaan zoals jeu de boules en boccia. In het laatste decennium heeft boccia zich ontwikkeld tot een sport voor mensen met een handicap, en zelfs voor mensen met een zware lichamelijke handicap. In 1989 werd boccia in Nederland geïntroduceerd.

Boccia in het kort

Boccia (spreek uit: ‘botsja’) is een vorm van mikspelen; het is een sport die gespeeld kan worden door mensen met een (ernstige) beperking. Door middel van een toss wordt bepaald wie als eerste de witte bal mag spelen en in welk vak je moet staan. De witte bal wordt in het veld geworpen of gerold en dezelfde speler probeert zijn gekleurde bal zo dicht mogelijk bij de witte bal te spelen. Daarna is de tegenpartij aan de beurt. Hierna moet de partij gooien die het verste van de witte bal vandaan ligt. Deze partij moet net zolang gooien tot het lukt één van zijn ballen dichter bij de witte bal te spelen dan de tegenpartij etc. Het spel wordt doorgespeeld tot alle gekleurde ballen, dus 6 van elke partij, zijn gespeeld. Dit is een complete ronde, waarna de score kan worden opgenomen.

Boccia is speciaal bedoeld voor mensen met een erg zware beperking. Boccia wordt met name gespeeld door mensen met een cerebrale parese (hersenaandoening met onder andere spasme) en sporters die vanwege hun lichamelijke beperking nauwelijks een andere sport kunnen beoefenen (‘Les Autres’).