Nu de Oosterlaan en de Westerlaan, de straten aan weerszijden van het stationsgebouw in Zwolle, heringericht zijn, heb ik het geheel eens goed bekeken.
Zou je voor een aantal jaren naar een andere stad verhuisd zijn, en kom je nu voor het eerst terug, is het welhaast onherkenbaar.
’t Is er niet stil geworden, maar door het vertrek van de bussen van het stads- en streekvervoer is er echt minder verkeer. En ik kan me voorstellen dat men bij Hotel Wientjes en hun buren blij is met de eveneens aangepaste Stationsweg.
Het verschil met, om eens iets te noemen, het jaar 2016 is groot. Misschien wel net zo groot als het voor mij was toen ik in de jaren zestig voor een jaar in Amsterdam werkte. Het verschil in drukte tussen Zwolle en Amsterdam vond ik in die tijd enorm. Mijn werkplek was, voor de kenner, te vinden op de hoek van Overtoom en Stadhouderskade, vlak bij het Leidseplein.
De hele dag knarsten er trams van een aantal lijnen de hoek om, reden taxi’s af en aan en was het verkeer een veelvoud van dat in Zwolle. Binnen dat jaar was ik er wel aan gewend. Als ik vrijdagsavonds weer voor het weekend uit de trein stapte en het Zwolse Stationsplein opliep, had ik het gevoel dat ik wel met de ogen dicht de straat kon oversteken, zo rustig vond ik het.
Een jaar later besloten mijn ouders dat we als gezin een dagje Amsterdam zouden doen. We gingen in twee auto’s. Mijn vader, die veel langs de weg zat en wel wat gewend was, leek het verstandig dat ik, Amsterdam beter kennende dan hij, er maar voorop moest gaan in het verkeer. Weer thuis vertelde hij me dat hij met het zweet in de handen achter me aan had gereden. ’t Ging hem allemaal te hard en te snel.
Bij het Amsterdamse bedrijf werkte ook, in de postkamer, een echte Amsterdammer met de allitererende naam: Klaas Kant. Die deed wat ik beslist niet durfde. Hij reed op zijn bromfiets tussen twee elkaar tegemoet komende trams door en kwam dan zwaaiend weer tevoorschijn. We zagen het herhaaldelijk vanuit het kantoor gebeuren. “Klaas rijdt weer kantjeboord!” was dan de vaste reactie.
Zulke risico’s kun je in Zwolle niet nemen en het Stationsplein nu met de ogen dicht oversteken is zonde. Daar is het te mooi voor geworden.
