’t Is zaterdagmiddag als ik deze column schrijf en er is nog veel onbekend over het hoe en waarom Joost Klein niet meer mag meedoen aan het Eurovisie Songfestival.
Laat ik vooropstellen dat ik in de laatste jaren mijn interesse wat verloren heb in het evenement, omdat ik het heel langzaam heb zien verworden tot een rariteitenkabinet.
Maar voor mijn gevoel doet dat niets af aan wat er nu is gebeurd. Voor het eerst in de lange geschiedenis van dit evenement, wordt een artiest verboden om verder mee te doen. Het waarom is na 24 uur, ’t is nog steeds zaterdagmiddag, nog niet echt duidelijk. ’t Schijnt nu een verbale bedreiging te zijn. Vast niet netjes, maar of het alle heisa waard is?
Ik heb het idee dat tegenwoordig bijna iedere verantwoordelijke instantie, zoals bijvoorbeeld de overheid, directies, school- en universiteitsbesturen, werkgevers, etc. bang zijn om beticht te worden van iets, waarvan ze zelf eigenlijk nog geen idee hebben.
Elk foutje, soms heel menselijk, wordt niet geaccepteerd, want de angst voor de reactie, hoe gewoon ook in het verleden, schijnt nu de oorzaak te zijn voor een zerotolerancebeleid. Angst, zeker die hier bedoeld wordt, is een slechte raadgever.
Een goedbedoelde vriendschappelijke arm over iemands schouder, wordt al heel snel gekwalificeerd als grensoverschrijdend. Uit boosheid de stem verheffen, mag niet meer want dat creëert onveilige gevoelens. Ik hoef de situaties verder niet te benoemen, we kennen onze jonge geschiedenis op dit terrein allemaal maar al te goed.
Vaak vinden we het raar dat het zo gaat, maar we handelen daar niet naar. Nee, het tegenovergestelde gebeurt. We gaan in veel gevallen mee in het negatieve denken, hebben ons (ver-)oordeel snel klaar en handelen er soms ook al naar.
Bij een gebeurtenis tijdens zo’n groot evenement als dit Eurovisie Songfestival is de impact van een angstmaatregel helaas heel groot, te groot wellicht.
Degenen die de bedoelde besluiten hebben genomen, hadden zich dat, naar mijn idee beter moeten realiseren.
Ik vermoed dat achteraf gezegd gaat worden dat er anders gereageerd had moeten worden. Dat ze het beter ‘klein’ hadden kunnen houden. Joost zal het weten.
