Laten we eens teruggaan in de autohistorie. Naar de Borgward Isabella.
We praten dan over een Duitse auto die voor het eerst geproduceerd werd in 1954. Na het verhelpen van de kinderziektes bleek het een zeer betrouwbare auto, die dan ook gelijk behoorlijk geliefd was. Toch kwam het bedrijf al in 1961 in financiële moeilijkheden en stopte de productie.
Eind zestiger jaren was die Borgward Isabella behoorlijk populair bij de autofanaten. Zo’n fanaat werkte in die tijd ook bij ons in de koffiebranderij. Laten we hem voor het gemak Jan noemen. Jan had wat eigenaardigheden. Dat had zijn oorsprong in, laat ik zeggen, het opgroeien in een sociaal wat zwak milieu.
Het verschil tussen het mijn en het dijn was hem thuis niet echt serieus bijgebracht. Zo brak een van zijn broers ooit in bij de Hema en om de sporen uit te wissen stichtte hij er brand. Broer Jan hielp mee de buit te verbergen.
Jan was een harde werker en de koning te rijk als hij een klusje mocht doen waar de auto van mijn vader, een Mercedes 190D, voor gebruikt moest worden. We hebben zijn jeugdzonden, mede daarom, door de vingers gezien.
Jan kocht ooit een blauwe, tweedehands Borgward en die was lang zijn trots. Om die auto te kunnen financieren, woonde Jan in een tot woning omgebouwde autobus. Die had halverwege de Werkerlaan, de weg tussen Zwolle en Hasselt, in een weiland ernaast, zijn laatste halteplaats gevonden.
Op een morgen vertelde hij dat zijn Borgward in dat weiland vast was komen te zitten en hij vroeg of er met de Mercedes niet geprobeerd kon worden zijn trots weer op de Werkerlaan te krijgen. Het lukte, zij het met pijn en moeite, wonderwel.
Op een dag dat opa Algra, de oprichter van de koffiebranderij, nog even een bezoekje bracht, stapten ook twee agenten het bedrijf binnen die Jan vroegen met hen mee te gaan voor een verhoor. Jan, van huis geen fan van het politieapparaat, had daar geen zin in en sloeg erop los. De beide agenten vertrokken.
Opa sprak tot Jan: “Jan, zulke dingen doe je niet, zeker niet in ons bedrijf. Ze komen vast terug en dan ga je rustig mee!” Aldus geschiedde, alles liep met een sisser af. Zo ontstond tussen Jan en opa daarna een vriendschapsband tot de dood hen scheidde. Voor mij horen Borgward en Jan voor eeuwig bij elkaar.
